Koseaden Brezhoneg
Ar c’haozeadenn Brezhoneg
Bep Gwener deus 16h da 17h henter, e sal Surcouf evel just.
Tost da dek a dud a dremenomp evit eskemm en Brezhoneg.
Bep seurt istor a ve dispaket gant ar strollad.
Bet zo bet komzed deus ar Jonniged, gant an Tad Médard,deus ar” Emgamm Kergidu” ive; lennet zo bet kazettennou evel “Breman” hag pennadou deus an “Télégramme” ével just: ”Spered ar vro” da skouer/Gilles Pennec
Neve so, eo bet dispaket istor ”Berzh mamm-gozh”/ Y F Jacq, “Kan an Douar” (barzhonnegou) gant Angela Duval.
Ha breman, en douare man, un danvell fromus diwar ben buhez ar « Balafenn houarn » ; he Ano: Patricia Peoc’h.
Patricia n’eus lammet ar veaj kenta, evit e blijadur, da c’hwezeg vloas….. Kweet eo fall gant e ghars-lamm…. ha kaset da soing d’an hospital Gwened, ha goude, d’a « Gazeg Gwen » en Brest… Ar c’hoant brassa dezhi : ober ar lamm all.
Goude an dra se, eo bet kaset Patricia, da Kerpab en Oriant; Eno a deus bet kalz amzer, da debati deus i gwalleur, hag da skrivan e levr : ”Balafenn houarn” ( en brezhoneg)
Ar Pal, évit omp strollet, barzh omp Kaer Gevredigezh, eo deski brezhoneg, evit eskemm en brezhoneg, evel just. Met ive bezan asemnlez evit kaout sonj eus omp Bugaleaj, ampech omp istor da vont da goll, ha chom yaouank “enomp bennou” evel just. Piou ar lar gwelloc’h?
Hor skipailh brezhonegerienn.
En Galleg : chaque vendredi de 16à 17h30 salle Surcouf bien sûr.
Nous sommes bientôt 10, pour débattre avec les copains.
Il a été question des Johnies avec le père Médard, de La bataille de Kerguidu aussi ; On a lu aussi des journaux comme « Breman » et des articles du télégramme bien sûr : « Spered ar vro »/Gilles le Pennec.
Nouvellement, nous avons étudié un roman policier : « berzh mamm-gozh »/Y F Jacq, « kan-an douar » ( des poèmes) avec Angela Duval.
Et maintenant, en ce moment ci, une histoire impressionnante à propos de la vie de la « balafenn houarn » (le papillon de fer) ; Il s’agit de Patricia Peoc’h.
Patricia a sauté la première fois, pour son plaisir, à 16 ans… Elle est mal tombée avec son parachute… et a été transportée à l’Hôpital de Vannes pour y être soignée, et après à « la Cavale Blanche » à Brest… Et après, sa première envie, c’est de pouvoir sauter à nouveau.
Après cela, Patricia a été envoyée à Ker pape à Lorient ; là, elle a disposé de beaucoup de temps, pour débattre de ses malheurs, et pour écrire son livre : « papillon de fer » (en breton).
Le but de notre rassemblement, dans le cadre de notre chère association, est d’apprendre le Breton pour échanger, en breton, bien sûr. Mais aussi de nous retrouver ensemble ? et de nous remémorer notre jeunesse, empêcher notre histoire de disparaitre , et rester jeunes (dans nos têtes ) bien sûr. Qui dit mieux ?
Notre équipe de Bretonnants